takiyeh-bar-baad-nasrin-jahandideh

من تکیه داده ام بر باد باد سرد پاییزی شب مه آلود زمستانی پشت خمیده از غم را میسایم از درد به دیوارها دست های سرد ولرزانم را می فشارم به تاریکی شب ها چشمان بی فروغم را دوخته ام عمری به پایان ها می گریزم زآدم ها لب های بی روح وتب دارم را می دوزم از گفتن وشکایت ها آفتاب را نمی بینم من در غروب سرد وبارانی …… شاعر وخوانش : نسرین جهاندیده