delneveshtehaye-kotah-ziba-az-lila-maghrebi-1-1

مینویسم بوسه هایم را که باری از شانه های لبم کم شود ؛ ولی … نوشتن کی کند آرام جانم را …! ****** خیال به خیال بافته ام ؛ رختی که بخت اگر نشود کفن شود ،،، ****** شتیاقی که مرا زنده نگه داشت ! تویی ،،، ****** کاش به مهر بیاید آسمانت ! کاش بپوشاند زمینم را بوسه بارانت ،،، ****** من به ترکِ عشق بی اراده ام ؛ با مرگ درمانم کنید ؛ ****** مغرب آنجاست مرا که دگر یاری نیست ؛ ****** ای هر واژه به سیمای تو رقصان واژگان را واژگون کردی بیا ،،، ****** از هر تکراری خسته ام ؛ جز دوست داشتن تو ،،، ****** عشق را شرط اگر هست وفاست ؛ من تو را دوست اگر دارم یک بار عاشق ، یک بار میمیرم ؛ ****** بودِ من بی تو نبود ست و حالِ من بی تو محال ؛ ****** گاهی بلد باش بودن را کنارِ آن نفسی که بی تو میگیرد ،،، ****** خاک هم به آغوشم رضا نداد ؛ عشق کجااا ،،،! ****** از مهرِ تو اگر بی نصیب مانده دل ؛ از خط ِ اخمِ تو مشقِ عشق میکند هنوز ،،، ****** رها منم ! که جدا از شاخه اَم به سازِ مرگ میرقصم ،،، ****** گستاخ میشود لبم ؛ وقتی نگاهِ تو مست میشود ،،، ****** واژه ندارم برای دلتنگی ! سیاه چون شبم ،،، شاعر : لیلا مقربی