500x931_1544084785870420

تکیه گاه که می شوی فراتر از یک کوه باید باشی باید باشی هرکجا حتی در انتهایِ یک خیابانِ باران خورده از سیلِ اشکهایش که بی پناه می شود و آغوشِ هیچ رهگذری را مرهم خستگی هایش نمی داند ببیند تو را تا تو قدمهایش را یکی دو تا بردارد خودش را رها کند میانِ بازوانت باید باشی حتی میانِ خنده های بلندش حتی میانِ شلوغی هایِ هرروزه تکیه گاه که می شوی مرد و زن ندارد باید همه ی دنیا را از بودنت محکم بودنت برای او بودنت آگاه کنی!