011-be-zaman-masepar-1-1

همیشه نمی شود دردهایت را به زمان بسپاری گاهی باید درون خودت رها کنی تا آزاد شوی فریادهایت به هیچ گوشی نمی رسد پس آهستـه با خودت نجوا کن بخوان نامی از نام های خدا را که دوست می داری مثل الرحمن و الرحیم لطافتی دارد که مرهمی تسکین دهنده ی قلب است پس همیشه نباید با ” این نیز بگذردها ” زندگی کرد تنهاییت را با خودت تقسیم کن با یاری که همیشه همراهت و پشتیبانت هست عاشقانه لحظه های دو نفره مان را دوست دارم هیچ گاه دلت را به روزگار مسپار که دریایی از ناامیدی است دلت را به خدا بسپار که دریایی از امید است