khaharane

خواهرانه شعر و دکلمه زهرا‌ حکیمی بافقی مادرانه می‌ نگاری، مهربانی، در وجودم؛ خواهرانه می‌ نوازی، شور را، در تار و پودم… بانوی صدّیقِ قلبت، مهر را، اندیشه دارد؛ صد صداقت؛ صد نجابت، در درونت، ریشه دارد… حُجبِ تو، جنسِ زنانه؛ باصفا و باحیایی؛ با تمامِ نبضِ جانت، مهربان و باوفایی… دخترِ پاییزِ احساساتِ زیبایی؛ عزیزم! نوبهاری؛ مثلِ گل، زیبا سراپایی؛ عزیزم! در پگاهِ هر نگاهت، مِهر دارد می‌ نگارد، آسمانی از محبّت را، که در تو، خانه دارد… بسته‌ی مِهرِ نگاهت، شد دلِ آشفته‌ی من؛ در تو خوبی را بجوید، باورِ سرگشته‌ی من… آذرِ دل می‌ فروزی، با تبِ گرمای قلبت؛ صدق را جلوه دهی تو، با دمِ زیبای قلبت… مشتریِ موجِ مهرت، شورشِ دریای قلبم؛ خانه داری، هر زمانی، در دلِ دنیای قلبم… صادقی در واژه‌ها و در سخن‌های وزینت؛ راست‌ کرداری برای باورِ دنیای دینت… جمله‌های جان‌ فزایت، آیه‌ی دل می‌ نگارد؛ تا هماره، نبضِ احساسم به آن، دل می‌ سپارد… می‌ سراید، راستگویی‌ های قلبت را دلِ من، با صفای واژه‌هایی، آبی و شفّاف و روشن… بهترین خواهر برای، قلبِ تنهایم، دلِ تو؛ بارها مهمان شده دل، در سرا و محفلِ تو؛ جز صفا‌ و صدقِ قلبت، هیچ چیزی را ندیده؛ جز گلِ مهر و وفا را، سینه‌ام، از تو نچیده… بوسه‌هایت؛ حرف‌هایت؛ کارهایت، بی‌ ریا اَست؛ مهربانی‌های قلبت، پرتوِ مهرِ خدا اَست؛ زنده باشی، در پناهِ مهربانی‌ های الله! در پناهِ حق ببینی، روزهای خوب و دلخواه! شعر و دکلمه : زهرا‌ حکیمی بافقی (الهه‌ی احساس)