کاش می شد صدایت را بوسید...

کاش می شد صدایت رااز پشت تلفن یک دل سیر بوسیدیا دستش را گرفت بُرددر بلندترینُ دنج ترین نقطه شهربرایش قهوه ای تلخ ریختبدون شکرتا دهانش گس شودبفهمد فقط صدا کافی نیستیا ساعتی در آغوشش گیرفتُچسبانید به سینهُ گفتبشنو این صدای ناهماهنگ قلبم است از دوری توو به او گفت خیال کرده ای نمی دانستمخاطراتت مرا به مرز جنون می کشاندو دوست داشتنت انقدر سخت استدوریت جانم را به لبم می رساندمانند پرنده ای که در قفس استو هر روز از نزدیک ترین فاصلهآزادی را می بیندو غمناک آواز می خواندمی دانستم اما عاشقت شدممی دانستم و این قلب قرن هابه یاد تو ناهماهنگ خواهد تپید ......