1545813991551564_large

خوش مَکُن دل ،بر کلام عاشقان بوالهوس اندرون سینه شان جز شهوت بسیار نیست در نماز زاهدان پر فریب شهر ما صحبتی از خلوت سجاده با محراب نیست آدم آواره را اَندرز دادن ،جاهلی ست صحبت معقول ،در دارالمجانین باب نیست دل مَبَند بر هیچ کس،در این جهان دل فریب وقت دل کندن برایت مرهم و تیمار نیست دل مسوزان بی جهت یا باجهت بر هیچ کس در سراب جهل دنیا تُنبک و تَنبور نیست آدم خود کرده را تدبیر ناشاید ولی روز و شب بر محور تدبیر هم مقدور نیست آبروی کس مَریز و آرزوی کس مَکُش گرچه دیگر این صفات جز یک تَوَّهم بیش نیست آدمی افسانه گشت و آدمیت در گذشت آب مُردابی دنیا یک سره از سر گذشت زندگی جز حسرت امروز و فردا هیچ نیست از برای مُهره های هرزه دنده پیچ نیست ای که در پستی و نکبت مثل و مانند تو نیست هیچ می دانی که رسم دار دنیار چیست؟ تکیه بر زیبایی صورت فروشی سیرتت می زنی خنجر به پهلوی مرام و عفَّتت روز پیری و چروک و درد و ماتم دیر نیست هیچ چیزی جز جنون با قلب تو درگیر نیست حاصل بذری که در روح و روانم کاشتی جز هوای بی کسی با ناله شب گیر نیست وعده مان باشد همان روزی که از فرط جنون بشنوی درد تو را درمان به جز جن گیر نیست