24

ای جماعت من می روم از شهر پرآشوب شما می روم از شهر پرفتنه تا شوم فراموش شما... مردمان شهرتان چون کرم در هم لولیده اند بس بدی کردندوتظاهر از یکدگر بسیار دیده اند... عشق گشته درشهرتان دستمایه نیرگ و فریب عاشقان غمدیده و طعنه بسیار شنیدنداز شما ... ای جماعت حرمت عشق را بشکسته اید تا که با تزویر و ریا در آمیخته اید از دم شما ... با حقیت دشمنید و در مجازی مونس هم گشته اید در این شهر خدا را فراموش کردید انگار شما ... ای جماعت میروم از شهرتان تا ک نماند از من اثر درمبان این قوم جاعل و کپی رایت وبی عار شما ... بی شرمی و دروغ و تهمت وبی عفتی گشته هنجارتان بعد ازاین وای بحال مجازی و این شهرپرآشوب شما ...!