12

تو کز زلال دو چشمم شبانه می‌باری به من بگو که چرا بی‌بهانه می‌باری... ستاره‌ای که دمیدی از آسمان دلم تو شبنمی که به روی جوانه می‌باری ... ز نغمه‌ی غم و اندوه هق‌هق‌ات ای اشک به لحظه‌لحظه‌ی شعرم ترانه می‌باری ... به روی گونه‌ی زردم غبار اندوه است برای شستن آن عاشقانه می‌باری... تجسم همه‌ی دردِ روح من هستی از ارغنونِ دلم جاودانه می‌باری ... مجالِ گفتن شعرم نمانده اما تو به طبعِ شعر دلم دانه‌دانه می‌باری...!