1a1

باران که شدى، مپرس اين خانه کيست سقف حرم و مسجد و ميخانه يکيست ... باران که شدى، پياله ها را نشمار جام و قدح و کاسه و پيمانه يکيست ... باران؛ تو که از پيش خدا مى آیی توضيح بده عاقل و فرزانه يکيست... بر درگه او چونکه بيفتند به خاک شير و شتر و پلنگ و پروانه يکيست ... با سوره ى دل، اگر خدارا خواندى حمد و فلق و نعره ى مستانه يکيست ... اين بى خردان، خويش، خدا مى دانند اينجا سند و قصه و افسانه يکيست ... از قدرت حق، هرچه گرفتند به کار در خلقت حق، رستم و موریانه يکيست ... گر درک کنى خودت خدا را بينى درکش نکنى، کعبه و بتخانه يکيست ...!