1550771053927693_large

روح ما را حق ز سویی می کشد شیطان ز سویی عقل روشن بین ز یک سو، نفس نافرمان ز سویی در هجوم زندگانی، می برد ما را چو موجی شهوت عصیان ز سویی، قدرت ایمان ز سویی کشتی بی بادبان آدمی را می رباید جذبه ی ساحل ز سویی، حمله ی طوفان ز سویی در کویر آفرینش، مرد و زن را می کشاند رحمت یزدان ز یک سو، غفلت انسان ز سویی نور باران می کند شبهای مردان خدا را مشعل عرفان ز سویی، طلعت رحمان ز سویی در سکوت خلوت شب عالمی داریم با هم من ز سویی، دل ز سویی، دیده ی گریان ز سویی بزم خوبان جهان با شعر من رونق پذیرد دفترم را می کشاند این ز سویی، آن ز سویی