۲۰۱۸۰۵۱۵_۲۰۰۳۰۴

ما نسل دخترانی هستیم که دوستت دارم ها را دوست داشتیم اما از شنیدنشان می‌ترسیدیم. به عشق‌های گوشه کنار شهر غبطه میخوردیم اما حسی از درون منعمان میکرد، چون ما را از علاقه به جنس دیگرمان ترسانده بودند. از اینکه بزرگ شده‌ایم و باید آداب خانه‌داری‌ را از حفظ باشیم و گرنه از قافله‌ی دیگر دخترانِ همسایه که آشپزی‌شان زبانزد است عقب می‌مانیم! ما دخترانِ عاشق کتاب و کافه و موسیقی ، همیشه حیرانیم! دخترانی که خوبند اما عیب کوچکی دارند چون در کوچه خیابان عشوه گری نمی‌کنندو دلبری را فقط مختص یکنفر میدانند ..آنانی که میان همین کتاب‌ها آنقدر در رفت و آمدند که با واژه‌ی "عزت نفس" غریبی نمی‌کنند. ما را بخاطر همین خوبی‌هایمان نخواستند که پشیمان‌مان کنند، که با رفتارشان بگویند خوب بودی،مهربان بودی، ولی در ویترین باقی بمان ،من آن یکی را برمیدارم! همان که رقصش بهتر است، قد بهتری دارد و چهره‌ای زیباتر.. حرف‌هایمان را کسی نشنید، شعرهایمان نخوانده پوسیدند..و چشم‌هایمان میان بیکلام‌ترین موسیقی‌ها بی‌ترجمه ماند. خبر نداشتیم قرعه بنام نسل ما که می‌شود، رقابت، تمام معادلات را بهم میزند. کسانی معشوق دیگری را می‌دزدند..کسانی هم ترجیح میدهند باری روی زندگیِ پیشین دیگران باشند. ولی ما ..چون نخواستیم تنهایی‌مان را به هر قیمتی بفروشیم به ناچار میان شلوغی‌هایمان سکوت کردیم..تنها به جرم اینکه روی "عشق"حساب کرده بودیم.