1263de2749fc6b34a89c1ea90a84d463_1024

قصه گویم از برایت ای رفیق. قصه من و شما و ما و او. همچو ایامی که راوی گفته بود. که یکی بود و دگر غیر از خدا کسی نبود. من بودم و خود من .توی یک شهر قشنگ. شهر شعر و عاشقی.شهر شعر و گل و راز. من تنها .من بی کس من غمگین ز جفای روزگار غرق در افکار خود با دلی پر از زمون. نمیدونم که چه شد چطور نشد . که تو از راه اومدی . بی خبر بی درد سر . سر زده. وانکرده در با لب و چشای تر تا نشستی تو دلم . واکردی تو سفره دل از غم و درد از همه از من تو و ما و او گفتی و گفتی و گفتی تا شدی اروم درد. من حیرون .من وامونده و داغون محو اون چشای تر . تو نگو سحر شدم گیج شدم نمیدونم چی شدم . فقط اینو میدونم که یهو عاشق شدم . عاشق چشات شدم . محو اون نگات شدم .دیوونه صدات شدم . خلاصه دلم بذار برات بگه . فقط اینو میدونه ای عشق من هر چقدر دور باشی محو باشی نیست باشی تو همون عزیز جونم میمونی توی اون قلب یخی و پر ز دردم میمونی . اخه تو که میدونی........ اخه تو که میدونی....... mehran